Welke vraag stel je aan jouw cliënt, werknemer, zoon of dochter wanneer hij jou om coaching, begeleiding of centen vraagt. Vele coaches, managers en ouders – afhankelijk van wie de vraag stelt – schijnen hier nogal wat moeite mee te hebben, vandaar dit korte overzicht van de kunst van het vragen stellen.
Het startpunt van dit overzicht is de situatie waarin iemand tegen jou zegt :“ik wil een Aston Martin”, en jij bent helaas geen Aston Martin concessiehouder. Laten we duidelijk zijn, een Aston Martin – of Apple iPhone, Michael Kors handtas of wat dan ook – is geen doel waarop je iemand geloofwaardig kan coachen. Het voorwerp kan hooguit een beloning zijn. Maar daar wil ik het in dit artikel niet over hebben. We zullen ons strict houden aan de mogelijke vragen die we kunnen stellen.
Waarom?
Het antwoord op de vraag “waarom?” zal bestaan uit een aantal keer “omdat” met de bijhorende argumenten. Je laat de persoon dus expliciet argumenten opbouwen die de wens naar het voorwerp, de Aston Martin, versterken. Is dit werkelijk wat jij als coach, werkgever of ouder wil doen?
Wanneer? Welk type? Welke kleur?
Hier vraag je naar de eenvoudige weglatingen in de bewering “ik wil een Aston Martin” en maak je de wens specifieker en concreter voor de persoon in kwestie. Opnieuw versterk je door deze vragen de wens van jouw gesprekspartner.
Wat zou er gebeuren wanneer je een Aston Martin zou bezitten?
Met deze vraag richt je je naar de veralgemening in de bewering. Je laat de cliënt kijken naar het verdere verloop van de film waarin de wens vervuld wordt. Dit kan goed aflopen, dit kan slecht aflopen, het hangt er een beetje van af. Een mogelijk antwoord zou kunnen zijn “ik zou dolgelukkig zijn”, maar een ander antwoord zou evengoed kunnen zijn “ik zou veel meer boetes oplopen.” Het oordeel of dit dan een goede vraag is, is contextafhankelijk.
Wat zou er gebeuren als je nooit een Aston Martin zou hebben?
Wat zou er gebeuren als je geen Aston Martin zou hebben?
Opnieuw kijken we naar de veralgemening in de bewering. Hier breng je de aandacht op de mogelijkheden die de cliënt waarschijnlijk nog niet heeft willen zien en op alternatieve scenario’s. Het kan een eerste stap zijn om het persoonlijke geluk los te koppelen van het al dan niet bezitten van een voorwerp. Meestal gebeurt dit hoe dan ook na aankoop van het voorwerp, maar deze optie gebaseerd op het stellen van een vraag is goedkoper.
Je wil een Aston Martin opeten? Bakken? Huren? Opblazen? Vernielen?
Dit is de meest provocatieve vraag uit het rijtje, waarbij je doet alsof iemand het werkwoord zo onspecifiek gemaakt heeft dat hij het zelfs heeft weggelaten. Dit is niet de vraag die jouw gesprekspartner verwacht. Het belangrijkste effect is dat de cliënt een verschuiving maakt in zijn gemoedstoestand, en dat je dus als coach een ander emotioneel startpunt kunt kiezen dan dewelke de cliënt in gedachten had.
Niet gedacht dat je met zo’n klein zinnetje zoveel vragen kon stellen? Dan is het tijd om eens langs te komen op een van onze gratis info-sessies. Tot binnenkort!
Het startpunt van dit overzicht is de situatie waarin iemand tegen jou zegt :“ik wil een Aston Martin”, en jij bent helaas geen Aston Martin concessiehouder. Laten we duidelijk zijn, een Aston Martin – of Apple iPhone, Michael Kors handtas of wat dan ook – is geen doel waarop je iemand geloofwaardig kan coachen. Het voorwerp kan hooguit een beloning zijn. Maar daar wil ik het in dit artikel niet over hebben. We zullen ons strict houden aan de mogelijke vragen die we kunnen stellen.
Waarom?
Het antwoord op de vraag “waarom?” zal bestaan uit een aantal keer “omdat” met de bijhorende argumenten. Je laat de persoon dus expliciet argumenten opbouwen die de wens naar het voorwerp, de Aston Martin, versterken. Is dit werkelijk wat jij als coach, werkgever of ouder wil doen?
Wanneer? Welk type? Welke kleur?
Hier vraag je naar de eenvoudige weglatingen in de bewering “ik wil een Aston Martin” en maak je de wens specifieker en concreter voor de persoon in kwestie. Opnieuw versterk je door deze vragen de wens van jouw gesprekspartner.
Wat zou er gebeuren wanneer je een Aston Martin zou bezitten?
Met deze vraag richt je je naar de veralgemening in de bewering. Je laat de cliënt kijken naar het verdere verloop van de film waarin de wens vervuld wordt. Dit kan goed aflopen, dit kan slecht aflopen, het hangt er een beetje van af. Een mogelijk antwoord zou kunnen zijn “ik zou dolgelukkig zijn”, maar een ander antwoord zou evengoed kunnen zijn “ik zou veel meer boetes oplopen.” Het oordeel of dit dan een goede vraag is, is contextafhankelijk.
Wat zou er gebeuren als je nooit een Aston Martin zou hebben?
Wat zou er gebeuren als je geen Aston Martin zou hebben?
Opnieuw kijken we naar de veralgemening in de bewering. Hier breng je de aandacht op de mogelijkheden die de cliënt waarschijnlijk nog niet heeft willen zien en op alternatieve scenario’s. Het kan een eerste stap zijn om het persoonlijke geluk los te koppelen van het al dan niet bezitten van een voorwerp. Meestal gebeurt dit hoe dan ook na aankoop van het voorwerp, maar deze optie gebaseerd op het stellen van een vraag is goedkoper.
Je wil een Aston Martin opeten? Bakken? Huren? Opblazen? Vernielen?
Dit is de meest provocatieve vraag uit het rijtje, waarbij je doet alsof iemand het werkwoord zo onspecifiek gemaakt heeft dat hij het zelfs heeft weggelaten. Dit is niet de vraag die jouw gesprekspartner verwacht. Het belangrijkste effect is dat de cliënt een verschuiving maakt in zijn gemoedstoestand, en dat je dus als coach een ander emotioneel startpunt kunt kiezen dan dewelke de cliënt in gedachten had.
Niet gedacht dat je met zo’n klein zinnetje zoveel vragen kon stellen? Dan is het tijd om eens langs te komen op een van onze gratis info-sessies. Tot binnenkort!
RSS Feed